Najważniejszy film ojca nowoczesnej kinematografii jugosłowiańskiej (teraz już serbskiej) Dusana Makavejeva. Punktem wyjścia dla powstałego filmu było odnalezienie... Zobacz pełny opis
Najważniejszy film ojca nowoczesnej kinematografii jugosłowiańskiej (teraz już serbskiej) Dusana Makavejeva. Punktem wyjścia dla powstałego filmu było odnalezienie przez reżysera pierwszego filmu dźwiękowego w języku serbskim „Bezbronnej niewinności”. Oryginalny obraz opowiadał jedynie o akrobacie Aleksiciu, który powodowany szlachetnąNajważniejszy film ojca nowoczesnej kinematografii jugosłowiańskiej (teraz już serbskiej) Dusana Makavejeva. Punktem wyjścia dla powstałego filmu było odnalezienie przez reżysera pierwszego filmu dźwiękowego w języku serbskim „Bezbronnej niewinności”. Oryginalny obraz opowiadał jedynie o akrobacie Aleksiciu, który powodowany szlachetną obawą o cześć młodziutkiej dziewczyny, ratuje ją ze szponów sutenerki i jej klienta. Makavejev pokolorowany (głównie na fioletowo i zielono) przez siebie stary film łączy z nowo zarejestrowanymi wypowiedziami ekipy odpowiedzialnej za oryginał, ale przede wszystkim ze słowami samego Dragoljuba Aleksicia, w co dodatkowo wkomponowuje kroniki z rządem kolaboracyjnym Serbii, zdjęcia z ofiarami wojny niemiecko-serbskiej, plakatami propagandowymi, wycinkami z prasy i fragmentami „Cyrku” Grigoria Aleksandrova w tle można usłyszeć takie utwory jak Międzynarodówka, oraz hymn o zasługach i chwale Aleksicia. Dzięki tej kompilacji reżyser ujawnia, że pod powierzchnią prostej fabuły oryginału kryją się prawdziwe ludzkie dramaty, ich kłamstwa, a nawet prawdziwe zbrodnie. Dodatkowo film stanowi finezyjną oraz wielopiętrową krytykę faszyzmu i komunizmu, między którymi stawia znak równości. Makavejev po nakręceniu tego obrazu miał świadomość, że po takiej prowokacji nie będzie mu dane już nakręcić czegokolwiek w Jugosławii – postanowił wyemigrować. Film jest uważany za jeden z trudniejszych w odbiorze, gęsty od znaczeń, ale którego pełne zrozumienie daje wyjątkową satysfakcje.
jeden z najbardziej oryginalnych i eksperymentalnych dokumentów jakie dane mi było zobaczyć. Pełen zagrywek rodem z późnego kina węgierskiego oraz garści nieujawnionych informacji z okresu wojen na bałkanach. Forma bardzo przypomina tu ostatnie dokonania Macieja Drygasa z dużym zaznaczeniem na wysoką impresje...