Film podzielony na dwie części, przy czym ta pierwsza była dla mnie zdecydowanie lepsza. Świetne tempo, humor, barwność- Michałkow w jego najlepszej formie. Nie można było oderwać oczu od ekranu. Druga część- melodramatyczna, niczym nie zaskakująca skupiona na wątku miłości głównych bohaterów. Ogólnie rzecz biorąc zawiodłem się widząc, że film schodzi na te tory. Jak długo ludzie będą mielić ten temat w kinie? Może to jest właśnie pięknie, że człowiek żyje w ciągłym zachwycie nad tym uczuciem i nie może przestać o nim tworzyć? A może nie potrafi tego uczucia dosięgnąć i jedynie marzy o nim za pomocą sztuki. W filmie drażniło również opiewanie narodu Rosyjskiego. Końcowa dedykacja zwaliła mnie po prostu z nóg. Jest to nawet niepokojące, że w Rosji, nawet w umysłach artystycznych głęboko tkwi ten rosyjski system przekonań, hierarchia wartości. Nie wiedziałem, że dzisiaj można jeszcze być aż takim patriotą!