Film przez pierwsze minuty zawodzi. Historia się wlecze, a sam problem nie jest przedstawiony należycie. Za równo operator jak i reżyser nie zachęcają do dalszego oglądania. Jednak w połowie filmu następuje przełom. Nie będę mówił z czym jest on związany, żeby nie spojlerować. Od tego momentu z każdą chwilą jest coraz ciekawiej, a sama końcówka jak przystało na porządny moment kulminacyjny daje popalić. W ogólnym rozrachunku film wypada dobrze, ze wskazaniem na bardzo dobrze. Niestety ma jedną wadę większą niż słaby początek. Jest spłycony pod względem teologicznym. Aż się prosiło, żeby zgłębić różnice i niuanse religijne. Bardzo szkoda, że za taki temat zabrał się przeciętny scenarzysta, gdyż z tej historii można było wycisnąć dużo więcej. Najlepiej zrobił by to Andriej Tarkowski, doświadczony w tworzeniu tego typu filmów. Dałby radę Igmar Bergman, a także Lars von Trier. Ciekawe jak wypadnie ekranizacja prozy Shusaku Endo w wykonaniu Martina Scorsese.